Η μυωπία είναι μία συχνή διαθλαστική ανωμαλία του ματιού. Εξ αιτίας τής, οι ακτίνες του φωτός δεν συγκεντρώνονται στον αμφιβληστροειδή, αλλά σε κάποιο σημείο μπροστά από αυτόν. Για το λόγο αυτό, ο μύωπας δεν μπορεί να δει καθαρά τα αντικείμενα που βρίσκονται σε μακρινή απόσταση. Η μυωπία, στις περισσότερες περιπτώσεις, οφείλεται στο ότι ο βολβός του ματιού είναι περισσότερο επμήκης. Διακρίνεται σε απλή και παθολογική.
Η υπερμετρωπία είναι μια διαθλαστική ανωμαλία εξαιτίας της οποίας ο ασθενής δυσκολεύεται να διακρίνει αντικείμενα τόσο σε μακρινή όσο και σε κοντινή απόσταση.
Σε φυσιολογικό οφθαλμό οι ακτίνες του φωτός εστιάζονται πάνω στον αμφιβληστροειδή. Στην περίπτωση όμως της υπερμετρωπίας οι ακτίνες του φωτός εστιάζονται πίσω από το επίπεδο του αμφιβληστροειδή. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή το αξονικό μήκος του βολβού είναι μικρό είτε γιατί είναι μικρή η ικανότητα προσαρμογής του οφθαλμού.
Υπερμετρωπία εμφανίζεται τόσο σε νεογνά, όσο και σε μικρά παιδιά, τα οποία καθώς αναπτύσσονται την αντιρροπούν σε τέτοιο βαθμό που είναι πιθανή ακόμη και η εμφάνιση μυωπίας. Η συχνότητα εμφάνισης της συνδέεται με το οικογενειακό ιστορικό του ατόμου.
Στον αστιγματισμό, η διαθλαστική δύναμη του ματιού δεν είναι η ίδια σε όλους τους μεσημβρινούς, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η συγκέντρωση των εισερχομένων στο μάτι ακτινών σε ένα σημείο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο αστιγματισμός οφείλεται σε διαταραχές του σχήματος του κερατοειδούς.
Στον αστιγματισμό τόσο τα μακρινά όσο και τα κοντινά αντικείμενα φαίνονται παραμορφωμένα.
Αυτό συμβαίνει επειδή n καμπυλότητα του κερατοειδούς δεν είναι ομοιόμορφη σε όλη του την επιφάνεια, με αποτέλεσμα οι ακτίνες του φωτός να μην εστιάζονται στο ίδιο επίπεδο.
Ο αστιγματισμός έχει ως βασικό σύμπτωμα τη θολή όραση. Επιπλέον, πολύ συχνά προκαλεί κοπιωπία, ζάλη και ερυθρότητα όταν κάποιος διαβάζει πολύ ώρα ή χρησιμοποιεί Η/Υ.
Η πρεσβυωπία είναι η δυσκολία αναγνώρισης αντικειμένων σε κοντινή απόσταση και στους περισσότερους ανθρώπους εμφανίζεται μετά την ηλικία των 40 ή λίγο νωρίτερα σε αυτούς που έχουν υπερμετρωπία.
Σημαντικό ρόλο στην κοντινή όραση παίζει ο φακός του ματιού. Η προσαρμογή και η καθαρή όραση στην κοντινή απόσταση εξαρτάται από την ελαστικότητά του, η οποία όμως μειώνεται με την αύξηση της ηλικίας του ατόμου. Οι ακτίνες φωτός από μία κοντινή πηγή, ενώ κανονικά θα έπρεπε να εστιάζονται πάνω στον αμφιβληστροειδή και συγκεκριμένα στην ωχρά, εστιάζονται πίσω από το επίπεδο του αμφιβληστροειδή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη δυσκολία στην κοντινή όραση.
